Jules François Crahay

De naam Jules François Crahay doet misschien niet meteen een belletje rinkelen, maar deze Belg werd in zijn tijd beschouwd als “een van de laatste genieën van de haute couture”. Dankzij nieuw onderzoek kan het museum voor het eerst een tentoonstelling aan hem wijden. Een kans om deze ten onrechte vergeten couturier te (her)ontdekken.

“Een nieuwe ster rijst aan de hemel van de Parijse mode,” zo schreef journalist John Fairchild in 1959 in Women’s Wear Daily. Jules François Crahay had net zijn eerste collectie voor Nina Ricci getekend. Die werd overladen met lof, waarna de opdrachten binnenstroomden. De pers vergeleek hem met niemand minder dan Christian Dior. De collecties die volgden bevestigden zijn meesterschap in de haute couture.

In 1964 trad hij in dienst bij Lanvin, waar hij zo’n veertig haute-couturecollecties en nog meer prêt-à-porter ontwierp. De groten der aarde lieten zich door hem kleden, zoals Claudia Cardinale, prinses Paola of Jackie Kennedy. Zijn creatieve eigenheid en onafhankelijke geest maakten de weg vrij voor Belgische ontwerpers zoals Martin Margiela, Olivier Theyskens en Nicolas di Felice, die aan het hoofd kwamen te staan van prestigieuze Parijse modehuizen.

Jules François Crahay was tijdens zijn leven een toonaangevende figuur in de modesector, maar raakte na zijn dood in de vergetelheid. Dit had veel te maken met zijn discrete karakter, maar ook met het ontbreken van een merk waarin zijn naam voortleefde. Hij is al verschillende decennia overleden en liet geen archief na.

Jules François Crahay werd op 21 mei 1917 geboren in Luik. Al op jonge leeftijd werd hij ondergedompeld in de wereld van de kleding. Zijn moeder had een atelier waar “jurken en mantels” vervaardigd werden. Deze omgeving heeft een stempel op hem gedrukt. In 1934 verhuisde hij naar Parijs om kleermaker te worden aan het Institut Mondial de Coupe. Hij bleef er twee jaar. Terug in Luik werkte hij voor de zaak van zijn moeder.

Op 11 mei 1940 werd hij gevangengenomen en naar een kamp in Nedersaksen gestuurd. Hij ontwierp en maakte kostuums voor het theatergezelschap van het kamp. Op 8 mei 1945 werd hij bevrijd door de Britten en gerepatrieerd naar België. Twintig dagen later stierf zijn moeder, 52 jaar oud. Hij nam toen haar modehuis over en noemde het Jules Crahay.

In 1951 verhuisde hij naar Parijs om het haute-couturehuis van Jane Régny over te nemen. Na slechts twee collecties ging het bedrijf failliet. Daarna ging hij bij Nina Ricci aan de slag als modeltekenaar. In 1959 ontwierp hij zijn eerste volledige haute-couturecollectie. In 1963 trad hij in dienst bij Jeanne Lanvin om Antonio Castillo te vervangen als ontwerper. Hij werd de bestbetaalde couturier in Parijs. Twee jaar later halveerde Jeanne Lanvin de omvang van haar haute-couturecollectie. Crahay ontwierp nu ook prêt-à-porter voor haar modehuis.

Tijdens zijn carrière kreeg Jules François Crahay drie keer de prijs van de Dé d’or. Een record! Hij ontving de bekroning in 1977, 1981 en 1984, het jaar van zijn laatste haute-couturecollectie voor Lanvin. Twee jaar later tekende hij de eerste collectie voor zijn eigen prêt-à-portermerk: Jules François Crahay. De Japanse groep Itokin stond in voor de productie ervan. Er werden twee boetieks geopend: in Tokio en Osaka.

Jules François Crahay stierf op 5 januari 1988 in Monte Carlo.